Met stalen meubelstoffen: de forsythia in mijn tuin.

De uitdaging is een quilt met minimaal 80 % gordijn- of meubelstof met een omtrek van minimaal 2 meter. Nou, daar gaat ‘ie!

Omdat Teuny het thema eind februari had doorgegeven was ik helemaal in de lentestemming. Kijk eens wat een prachtige forsythia in de tuin staat te bloeien. 

Ik krijg vaak heel veel stalen van meubelstof, vaak in de bruin en grijstinten. Daar hou ik wat minder van, maar gelukkig heb ik nog stukken blauw en groen gevonden. Ik heb eerst een klein proefstukje gemaakt, 12 x 18 cm ongeveer.

Daarna het grote werk. Wat is het moeilijk om de goede kleur op de foto te krijgen. 

Eerst lucht en gras gemaakt door stukken stof op plakvlieseline te strijken en vast te stikken.

Van vitrage heb ik wolken geknipt. Dat was wel erg wit, dus heb ik een tafellopertje gebruikt om er over heen te doen.

 

Dat stikt weer erg lastig, dus heb ik er toch een blauw stukje organza over gedaan. En dan met vrij machine borduren vast gezet. 

Dat werd weer te blauw. Met de heat gun heb ik wat organza weggebrand zodat de witte vitrage weer tevoorschijn komt.

Met wat plukjes zeealg (te gebruiken voor het spinnen van mooie draadjes) heb ik het net iets wolkeriger gemaakt.

Ik heb groen tule met een glimmertje gebruikt om over het gras te doen, en een groen organza gordijn van de kringloop erover en graspolletjes genaaid om het vast te maken.

Draadjes afgeknipt en hier ook weer wat weggebrand zodat je de glitters nog een beetje ziet. 

 

Van een lapje voor een sta-op-stoel heb ik de boom geknipt. Dit is leuke stof, ik heb hier ook eerder wel paddenstoelen van gemaakt. Op de ondergrond genaaid.

Toen begon het monnikenwerk. Bloempjes borduren, op soluvlies. 

                                                  

De achterkant is gewoon een lappendeken van restjes dunne meubelstof. Die heb ik vaak gebruikt als achterkant voor textielkaarten, maar als de kaart dan net boven de 20 gram uitkomt moet je weer extra postzegels gebruiken, dus dat doe ik maar niet meer. Tussenlaag is fiberfill.

                                

Met de hand alle bloemen er op genaaid.

                            

Grijze meubelstof komt toch van pas om wat stenen erop te naaien. 

                                 

Even kijken of het een beetje naar mijn zin is. Wat uitgeplozen stof als graspollen. En nog wat bloemen erbij. 

                                          

Een lichte of een donkere rand? Donker!

                                         

  Dit is het resultaat: 59 x 77 cm.                                  

Van tekst naar textiel

 Voor De Uitdaging is dit keer het thema: Van tekst naar textiel, 40 cm breed, 60 cm hoog. De inspiratie moet een tekst of een gedicht zijn, het is een vervolg op een thema van het Quiltersgilde. 

Ik had wel een paar gedichten in gedachten, (ik ben niet zo'n gedichten-lezer) zoals Le Dormeur du Val van Arthur Rimbaud , of BOEM Paukeslag van Paul van Ostaijen, of De spin Sebastiaan van Annie M.G. Schmidt, maar op een sombere regenachtige dag heb ik gekozen voor Regen, regen, kom je weer. 

Mijn vader vertelde vroeger heel vaak versjes, en dit is er één die hij zó vaak opzegde dat het nog steeds in mijn hoofd zit. 

Regen, regen kom je weer
Straal je weer met stromen neer
Doe je weer de goten zwellen
Tover je weer regenbellen
Kletter je weer op de straten
Kun je dat nu heus niet laten?
Denk je dat we alle dagen
steeds maar weer om regen vragen
Regen, regen hoor eens aan,
stuur de zon, jij kunt wel gaan.

Met al die regen van oktober vorig jaar tot in mei dit jaar was mijn gemoedstoestand behoorlijk somber, dus een regenbuiquilt past er perfect bij. 

Ik heb wat regenbui plaatjes opgezocht via pinterest om te kijken hoe wolken, buien en plassen er uit zien.

De wolken en plassen geknipt en vastgenaaid. Ik heb nog een kleiner exemplaar als oefenwerkje gemaakt, maar niet afgemaakt. Hij ligt inmiddels ergens in de berg met onaffers. Maar hier heb ik er een foto van met het schilderwerk.

Het schilderwerk is met acrylverf gemaakt, goede donderwolken.

Met wat verdunde batikverf heb ik de winderige regenslag geaccentueerd en daarna in dezelfde richting de lijnen gestikt tot er een hoop in de plassen terecht kwamen. 

Het versje heb ik met de printer op een lapje blauw geprint, in reepjes geknipt en met vliesofix tussen de regenstralen gestreken. 

Wat zilvervlokken in de wolken gelijmd, wat opspattend organza in de plassen en de boel afgewerkt.

Pfff, wat was ik hier ontevreden over. Ik vond er nou echt niks aan, maar het weerspiegelde zeker mijn gemoedstoestand. Na een (opbouwend) kritische blik van Teuny heb ik er toch maar wat meer schwung aan gegeven. 

Opnieuw wolken geknipt, op dik plakvlieseline, doorgestikt, vliesofix erachter en op de quilt vastgestreken. De plassen aan de onderkant iets ingekort. 

En verder ben ik weer opnieuw gaan schilderen, iets meer wit, iets meer zilvervlokken.

Dit is het uiteindelijk geworden. Ik heb bedacht dat ik er misschien nog een ga maken. Een vrolijkere. Na een paar maanden zon is mijn zwaarmoedigheid verdwenen als sneeuw door de zon.

Batik landschapje

Tijd voor een nieuw Present.Je.Kunst. Tijd voor batik. Je moet er echt de tijd voor nemen hoor. En er ruimte voor apart houden. Ik heb een klein tafeltje voor mijn raam gezet, waar mijn spulletjes kunnen blijven liggen. Lekker in de zon, zodra die besluit om tevoorschijn te komen.

Tja, en dan kijk je uit op de vliet en krijg je vanzelf een idee in je hoofd.

Ik heb eerst een schetsje gemaakt met de volgorde van de kleuren die ik wilde gebruiken.

Lichtblauw voor de lucht. 

Geelgroen voor het riet en de leliebladen in het water en de sprietjes en de takjes op het gras.

Groen voor het gras aan beide zijden van de vliet.

Blauwgrijs voor het water.

Ik batik met de Tobasign verf waar ik het mee geleerd heb bij de cursus van Rita Trefois. Hier moet je eerst een verdunningsmiddel op de stof smeren zodat de verf beter vloeit, drogen, dan per kleur je werk fixeren met een fixeermiddel. En dat moet dan weer een uur inwerken, en daarna moet je het uitspoelen en weer drogen, nou ja, tijdrovend dus.

Ik heb een klein spanraam met een stuk oud laken en een groot spanraam met dunne katoenen stof opgespannen. En ik heb steeds eerst het kleine werk gemaakt om te kijken hoe het lukt voor ik het grote werk heb gedaan. 

Een oud laken zuigt veel meer en sneller verf op en zorgt er voor dat het niet mooi egaal wordt. Ik heb er met de tjanting een klein lijntje was op gedaan zodat het niet teveel uitloopt. Niet goed gelukt, zoals je kunt zien. 

De lap dunne katoenen stof zuigt veel minder verf op. En omdat het een grote lap is kun je met een brede schuimkwast de verf opbrengen. Lichtblauw voor de lucht dus. Als dat droog is doe je er fixeermiddel op en laat je dat inwerken. Daarna schoonspoelen. Het spanraam is 65 x 65 cm, dus dat kun je niet spoelen in de gootsteen, maar wel onder de douche. 

Daarna heb ik zo ongeveer de grootte van het presentje kunst uitgetekend met een zacht potlood en met was de lijntjes getrokken. Ik had nog plek over, dat heb ik opgevuld. 

De lucht wilde ik blauw houden en dat heb ik afgedekt met was. 

Het is een vreselijk onhandige maat, dus ik heb eerst de ene kant gedaan en daarna het raam omgedraaid om de andere kant te doen. 

Geelgroen er op. Dit lijkt bijna op een schilderij, maar komt gewoon omdat de katoen te snel de verf opzuigt.

Maar je kunt natuurlijk ook de kleur een beetje intensiever of lichter maken door te spelen met verdunnen of een drupje andere verf erdoor of 2 laagjes verven voor de fixatie.

Wat geelgroen moet blijven bedek je met was. Ik heb met potlood de lijntjes nog een keer aangegeven.

Als het droog is lichten de kleuren weer op. Fixeren, inwerken, spoelen, drogen....

Zo handig, het kleine randje kun je gebruiken om even een proefje met de kleuren te doen.

Het fixeermiddel is een beetje stroperig, je kunt het een beetje zien glimmen. Je moet het daarna wel schoonspoelen met handschoenen aan, want je krijgt er hele droge rasperige handen van.

Groen voor het gras aan beide zijden van de vliet er over. De vliet iets minder dik geverfd, want daar moet later nog een kleur over.

Was over de kleur van het gras. Helaas vergeten een foto te maken. Fixeren, drogen...

En daarna blauwgrijs voor de kleur van de vliet. Fixeren. En dan alles in de pan met soda ash, savon de Marseille en maïzena koken om de was er af te halen. Spoelen in koud water. Herhalen. Drogen.

En toen vond ik de lucht te saai, dus die heb ik nog bijgewerkt, fixeren, spoelen, knippen, strijken. 

Dan de vogel: 

Een lapje organza en een stukje wateroplosbaar folie in een borduurring. Op de folie kun je makkelijk een tekening overtrekken. 

Dit borduur je op de naaimachine met het borduurvoetje.

Uitknippen en even in het water leggen zodat de folie oplost.

Dan de restjes organza die nog uitsteken wegsmelten met een hot gun.

De vogel en kleine rode besjes er op naaien met transparant garen. 

Voorzichtig de boel vastplakken op transparante lampenkapfolie en de randjes bijknippen.

Pfff, klaar...

... en inpakken!