week 41 boektitel

Voorlopig ga ik door via mijn telefoon. Het schrijft wat minder makkelijk, met een vinger tikken en vaak de terug-knop gebruiken. Zodra mijn fantastische buurjongen tijd heeft, mag hij naar mijn laptop kijken. 

Boektitel, oh wat is het soms moeilijk om iets bij een thema te maken.

Ik heb gekozen voor het boek dat ik nu aan het lezen ben. "Un appartement à Paris" van Guillaume Musso. Een hedendaagse Franse thrillerschrijver. Ik leer er ook weer allerlei nieuwe hedendaagse woorden. En in dit boek heb ik ook 'en passant' kennis gemaakt met de Fondation Louis Vuitton. 

De architect van het gebouw is Frank Gehry, die ook het Guggenheim museum in Bilbao heeft ontworpen. De volgende keer dat ik naar Parijs ga, wil ik hier naar toe. Wat een fascinerend gebouw.

Het verhaal gaat over een mopperige, alcoholistische scenarioschrijver en een oud-rechercheur die koste wat kost zwanger wil worden, die allebei hetzelfde appartement hebben gehuurd van een overleden kunstschilder. Ze gaan op zoek naar zijn laatste schilderijen en komen van het een in het ander. Het einde kan ik nog niet verklappen, want ik ben halverwege.

Nu mijn textielkaart:

Ik dacht aan het bericht van blauw ruitje over het strijken van een vochtige krant op stof. Ik had de boekomslag gedownload, gespiegeld en uitgeprint. 

Stof nat gemaakt, print erop en strijken. Nou, dat deed niks. Print ook nat gemaakt, ook niks. Alleen kreeg de vochtige stof rode vegen die nog op het strijkijzer bleken te zitten. En het papier bleef op het strijkijzer vastzitten. Een zootje dus.

Toen dacht ik aan de lutradur van de cursus met synthetische stoffen. Daar moest je ook op kunnen printen. Bij de eerste poging bleef de lutradur in de printer vastzitten. Inmiddels weet ik dat ik het makkelijk uit de printer kan halen via de onderkant. Toen een velletje op A4 formaat aan een gewoon vel papier vastgeplakt met schildersplakband aan de bovenkant. 4 kleine afbeeldingen, niet in spiegelbeeld.

Gelukt!

Rechts het velletje lutradur, links het papier dat er onder zat.

Nu op briefkaartformaat. Met verschillende ondergronden.

Ik denk dat ik er verder niets meer aan doe. Voorzichtig vastspelden, achterkantje erbij, op maat snijden en zigzaggen.

Uiteindelijk vind ik het toch een geslaagde uitwerking.