vrijdag 15 mei 2020

crea 5220 week 20 gedicht

Gedicht, ik ben niet zo'n gedichten-mens. Als ik lees, lees ik liever een spannende thriller dan een gedicht.
Hoewel... gedichten horen er wel bij, met Sinterklaas. Dan maak ik voor iedereen een gedicht, gezellige rijmelarij.
Ik kan ook genieten van sommige raps, met hun alliteraties en tussenrijmen en woordspelingen. Maar er schiet me er nu geen te binnen.
Bij het thema gedicht dacht ik eerst aan poëzie en vervolgens aan poeziealbum. Ik heb mijn oude album uit de boekenkast gehaald en dan droom je toch weer even weg.

 
"Je bent mijn sprookjesdochter, mijn gouden koningskind, mijn lief klein sneeuwprinsesje, door paps het meest bemind, Ik zal je straatje vegen, ik maak je laantje glad, je stoot je niet aan stenen, aan vaders hand mijn schat."     
Hier kun je toch wel duidelijk merken dat ik het lievelingetje van papa was

"Doe als kind je kleine plichten, wees gehoorzaam lief en goed, wees geduldig en tevreden, altijd blij en welgemoed, Want bedenk je bent nog klein, maar eens zul je grooter zijn, wie als kind zijn plicht niet doet, doet het later óók niet goed"
Gelukkig trok mijn oma de verhoudingen weer recht. 

Mijn vader kende heel veel versjes (en mijn moeder nog heel veel meer spreekwoorden), daar ken ik er nog maar één van uit mijn hoofd:

Regen, regen, kom je weer
Straal je weer met stromen neer
Tover je weer regenbellen
Doe je weer de goten zwellen
Kletter je weer op de straten
Kun je dat nu heus niet laten?
Regen, regen, hoort eens aan
Stuur de zon, jij kunt wel gaan 


Toch zijn er een paar gedichten die ik wel mooi vind. Hierbij een die ik ooit gedeclameerd heb gehoord, en dat later een lied bleek te zijn:

De steen - Bram Vermeulen
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Het water gaat er anders dan voorheen
De stroom van een rivier hou je niet tegen
Het water vindt er altijd een weg omheen

Misschien eens gevuld van sneeuw en regen
Neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
Om hem dan glad en rond gesleten
Te laten rusten in de luwte van de zee

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik leverde 't bewijs van mijn bestaan
Omdat, door het verleggen van die ene steen
De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan


En het gedicht dat ik ooit moest ontleden toen ik met mijn studie Frans bezig was. Ook hier heb ik een lied bij, na het gedicht:

Le dormeur du val - Arthur Rimbaud

C'est un trou de verdure où chante une rivière
Accrochant follement aux herbes des haillons
D'argent; où le soleil, de la montagne fière,
Luit: c'est un petit val qui mousse de rayons

Un soldat jeune, bouche ouverte, tête nue,
Et la nuque baignant dans le frais cresson bleu,
Dort: il est étendu dans l'herbe, sous la nue
Pâle dans son lit vert où la lumière pleut.

Les pieds dans les glaïeuls, il dort. Souriant comme
Sourirait un enfant malade, il fait un somme: 
Nature, berce-le chaudement: il a froid.

Les parfums ne font pas frissonner sa narine;
Il dort dans le soleil, la main sur la poitrine.
Tranquille. Il a deux trous rouges au côté droit.

Vertaald door Paul Claes:

De Slaper in het Dal

Een kuil vol groen waar een rivier door zingt
Die 't kruid met flarden zilver onbesuisd
Bespat; vanaf het fier gebergte blinkt
De zon: een klein dal dat van stralen bruist

Een jong soldaat, blootshoofds, met open mond,
De nek in blauwe kers gedompeld, ligt
In openlucht te slapen op de grond,
Bleek in zijn groene bed vol plenzend licht.

Zijn voeten in het lis, zo slaapt  hij. Zwakjes
Lachend zoals een ziek kind, soest hij zachtjes
Natuur, wieg hem vol warmte: kou heeft hij

De geuren doen zijn neusvleugels niet trillen;
Hij slaapt in de zon, één hand op zijn stille
Borst, rechts twee rode gaten in de zij.



Nou, dit wordt weer een heel geschreven berichtje, vol gedachten. Niet vertaald in het Frans...

Als laatste heb ik een gedicht van Guillaume Apollinaire: Calligrammes.

Hier kan ik tenminste wat mee als ik een textielkaart wil maken. Ik heb eerst 3 keer geprobeerd om het op stof te printen, totdat de stof gescheurd en wel vast zat in de printer. Na het eruit peuteren van de stof en de stukjes papier heb ik maar besloten om het over te trekken op een lichtbak op een lapje stof dat ik in een pan met wol meegeverfd had.


Reconnais-toi
Cette adorable personne c'est toi
Sous le grand chapeau canotier
Nez oeil la bouche
Voici l'ovale de la figure
Ton cou exquis
Voici enfin l'imparfaite image de ton buste adoré vu comme à travers un nuage
Un peu plus bas c'est ton coeur qui bat


Bedankt voor jullie geduld om dit allemaal te lezen. 
Ik heb hier en daar wat geknipt en geplakt en de grootte van de letters veranderd. Ik hoop dat blogger het allemaal goed verwerkt.




9 opmerkingen:

  1. Wat een heerlijk lang blogje om te lezen!
    Oh die poeziealbumversjes, wat een herinneringen brengen die naar boven, heerlijk. Wat fijn ook dat je het album nog hebt!
    Tot slot nog het gedicht van Apollinaire: oeps dat was vast wel even een spannend moment toen de stof vastliep in je printer.... maar gelukkig is het je gelukt om alles weer schoon te krijgen. Heel begrijpelijk dan ook dat je het met de hand hebt nagetrokken. Zo mooi en bijzonder dat het gezicht is gemaakt door de letters van het gedicht. Ik kwam een heel eind met 'begrijpend lezen' maar bij de een na laatste regel moest Google vertalen me toch nog wel even helpen ;o)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, goed idee, het "poesiealbum"! Zo dacht ik vroeger dat het heette.
    En inderdaad, als je gaat knippen en plakken, raakt alles in de war, maar ik heb net van m'n zoon geleerd hoe ik het kan vergroten op m'n scherm, dus ik kon er wel wat mee ;-)
    Prachtig ook, hoe dat laatste gedicht in vorm is geschreven!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat mooi en wat leuk je poesiealbun erbij te halen

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wow, Petra! What a fantastic post! It's nice to read poems here, and the last one on the fabric is adorable for me!
    Good Weekend!
    Carmela

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ben niet zo'n gedichtenmens zegt ze nog, haha. Je schudt er zo een paar uit je mouw. En dat dat poeziealbum dat was toch wel een mooi, tegenwoordig hebben ze een vriendenboekje. Dat is toch minder creatief.
    Fijn weekend.
    Groetjes Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ontzettend mooie gedichten in je poesiealbum.
    Alhoewel je niet zoveel met gedichten hebt, is het toch een uitgebreid blog geworden. Toch nog een mengeling van Nederlands en Frans.
    Leuk hoor !

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zo'n poesie album wordt met het jaar dierbaarder... Ik weet niet of kinderen dit gebruik nu nog kennen, maar ik ben blij dat ik de mijne ook nog heb!
    Ik lees hele mooie gedichten in je blogbericht! Je zou bijna zeggen dat je een liefhebber hebt:)
    En het is je tòch weer gelukt om een vertaalslag te maken naar een textielkaart, wat is geniaal vind!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een mooie gedichten, ja de poëzie albums zijn dierbaar hè, mijn kleindochter heeft er ook pas een en moeten we allemaal in schrijven, zo leuk.
    Dat Franse gedicht in de vorm van een portret is echt prachtig!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hele mooie gedichten heb je bij elkaar gezocht.

    BeantwoordenVerwijderen